Sopa de Caracol (slakkensoep) gaat over het vieren van een vrolijke, Caribische levensstijl waarin muziek, dans en gemeenschapsgevoel centraal staan. Het lied gebruikt speelse klanken en uitroepen om een sfeer van energie en feestelijkheid op te roepen. De tekst moedigt aan om te bewegen, te genieten en de muziek te volgen. Het gaat vooral om het meedoen aan het feest, het ritme voelen, samen plezier maken en de levendigheid van de kustcultuur.

Het lied is geliefd omdat het een muzikaal symbool werd van de Hondurese identiteit. De kenmerkende punta-ritmes en de pakkende melodie vertegenwoordigen een belangrijk deel van de culturele achtergrond van het land. De uitvoering van de groep Banda Blanca gaf Honduras internationale zichtbaarheid, waardoor veel Hondurezen het nummer zijn gaan zien als iets dat hun land op een positieve en herkenbare manier vertegenwoordigt.

Ik ben opgegroeid aan de kust, waar het liedje “Sopa de Caracol” vandaan komt. Het doet me denken aan de vrolijkste tijd van het jaar in Honduras. Mijn geboorteplaats was La Ceiba, waar we jaarlijks het carnavalsseizoen organiseren en de hele stad vol muziek, dans en gelach was. Als lid van de fanfare op de middelbare school had ik veel plezier met het spelen van dit lied en vele andere carnavalsliedjes tijdens de optochten. Het brengt me terug naar een tijd waarin het leven eenvoudiger leek en ik omringd was door vrienden, familie en een vrolijke sfeer.

Mijn naam is Carlos Romero. Ik ben in 2019 op 18-jarige leeftijd naar Nederland verhuisd, direct na mijn middelbare school in Honduras. Ik beschouw het als een groot voorrecht dat ik de kans heb gehad om mijn studies in het buitenland voort te zetten. Wat eerst voelde als een tijdelijke academische kans, groeide geleidelijk uit tot iets veel groters: ik ben nu bezig met het opbouwen van mijn professionele en persoonlijke leven in Nederland, als aanstaande afgestudeerde aan de Universiteit Twente.

Ik ben sinds mijn verhuizing niet meer in Honduras geweest en er zijn zeker momenten geweest waarop ik mijn familie en vrienden enorm heb gemist. Desondanks heb ik het geluk gehad me hier in Nederland thuis te voelen, of dat nu vanwege de nieuwe vrienden is, die ik inmiddels als familie beschouw, of door het sterke gevoel van verbondenheid dat ik hier heb ervaren. Ik zal er eeuwig dankbaar voor zijn.